21 μηνών και έχουμε νέα τρέλα - λατρεύουμε να παίζουμε στην άμμο, να μαζεύουμε χαλικάκια, να τα εναποθέτουμε (μετάφραση: να τα ρίχνουμε ή να τα χώνουμε) όπου βρούμε. Τις προάλλες όσο ήμασταν στην παραλία μάζεψε ένα σωρό πετραδάκια και τα έχωσε στην θήκη του καροτσιού. Το έβλεπα να γίνεται, του αποσπούσα την προσοχή, το άδειαζα κιόλας όσο αυτός ήταν απασχολημένος μαζεύοντας κι άλλα πετραδάκια, μα δεν κατάλαβα ποτέ πόσα τελικά κατάφερε να βάλει εκεί.
Για να μην μακρηγορώ κουβάλησα μαζί μου ένα κάρο χαλικάκια - πάω να πάρω το μπουκαλάκι με το νερό απ τη θήκη λίγες ώρες μετά και συνειδητοποιώ πως κουβάλησα τη μισή παραλία στο σπίτι... Τα μαζεύω, τα βάζω σε ένα μικρό κεσεδάκι, και το τοποθετώ έξω στο μπαλκόνι. Επειδή ακόμη βγαίνει ελάχιστα και εφόσον το έβαλα στο τραπέζι δεν περίμενα να βρουν τον δρόμο της επιστροφής πίσω στα μικρά του χεράκια. Έλα όμως που μου ψήλωσε και ακόμη να το καταλάβω πόσο. Έλα που θέλει ένα δευτερόλεπτο να κοιτάξεις αλλού και ΧΡΑΠ! Το γράπωσε το κεσεδάκι και... χαλίκια παντουυυυυ! Η χαρά του απερίγραπτη! Να τα μαζεύει ένα-ένα, να τα επιστρέφει στο κεσεδάκι, να το αναποδογυρίζει και πάλι απ' την αρχή. Όταν τελείωσε το παιχνίδι, ο μόνος τρόπος να συμμαζέψω ήταν χρησιμοποιώντας σκουπάκι και φαράσι. Μαζί όμως με τις πετρούλες μάζευα και άλλες ακαθαρσίες. Θα μπορούσα να τις περάσω από κόσκινο που λέει ο λόγος μα θα ήταν μεγάλη ταλαιπωρία. Επομένως, κατέληξαν στα σκουπίδια.
Όμως η χαρά στο πρόσωπο του Αναστασούλη παρέμεινε στο μυαλό μου οπότε τον ξαναπήγα στην παραλία δυο μέρες αργότερα. Το θέμα είναι πως πλέον οι παραλίες γέμισαν. Με το άνοιγμα των καφετεριών (αλληλούια!) βγήκαν και οι ομπρέλες, τα τραπεζάκια, στρώθηκαν κάτω οι πετσέτες, συγκεντρώθηκε ο κόσμος... και, όπως καταλαβαίνεις, η ασχολία του μικρού - να σιγουρευτεί πως τα πάντα έχουν μια δόση χαλίκι πάνω τους - δεν εκτιμήθηκε ούτε από τους μαγαζάτορες που τον κοίταζαν με μισό μάτι όσο αυτός γέμιζε τα (ευτυχώς κατά τα άλλα μη-κατειλημμένα) τραπεζάκια τους με πετραδάκια (κάνε με εικόνα να τρέχω ιδρωμένη από πίσω του και να τα ρίχνω πάλι κάτω), ούτε από τον κόσμο που φοβόταν ότι τα πετραδάκια θα κατέληγαν στην πετσέτα τους (και είχαν ένα δίκιο γιατί αυτή ήταν η πρόθεση του Αναστάση - ας μη κρυβόμαστε - άλλο που τον σταματούσα στο τσακ).
Επειδή, λοιπόν, το χαμόγελο του Αναστάση μου είναι το παν (με νιώθεις, έτσι;) μα εφόσον ταυτόχρονα δεν μπορώ να νιώθω πως ενοχλώ τον κόσμο που έχει πάει να χαλαρώσει - και επειδή δεν θέλω να κάνω διαρκώς παρατήρηση [μη αυτό, μη εκείνο] έπρεπε να σκεφτώ κάτι εναλλακτικό.
ΙΔΕΑ! Κάτι θα πρέπει να έχει κατασκευαστεί ώστε να βάλω άμμο/χαλικάκι μέσα και να μπορεί να πέσει έτσι στο μπαλκόνι. Και όντως!!! Λέγεται αμμοδόχος και υπάρχουν αρκετές. Στην αναζήτησή μου βρήκα ωραίες, ξύλινες που όμως οι διαστάσεις τους ήταν ξεκάθαρα για κήπο. Ήρθα σε επικοινωνία με ξυλουργό να μου φτιάξει μικρότερη - και οικονομικότερη - αλλά δεν είχε χρόνο. Κι εκεί που απογοητεύτηκα και ήμουν έτοιμη να αποδεχτώ την ήττα μου, μπουμ! Η ΛΥΣΗ ΒΡΕΘΗΚΕ!
Ιδού η αμμοδόχος χελώνα! Μαζεμένη, με κάλυψη για όταν πλέον το παιχνίδι έχει τελειώσει, και πολύ φθηνότερη από τις ξύλινες που αρχικά πέτυχα. Ναι μεν οι ξύλινες έχουν παγκάκι και είναι πιο chic μα τι να το κάνεις - δεν θα είναι ιδιαίτερα εύχρηστο μετά ούτως ή άλλως (αν και σίγουρα θα μπορούσα να βάλω φυτά μέσα πχ και να κάνω κάτι όμορφο - μα ξέρω πως ο όγκος του κάποια στιγμή θα μου την έσπαγε και θα κατέληγε στα σκουπίδια).
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Θα ξεκινήσω με τα θετικά:
Αποφύγαμε την γεμάτη κίνηση παραλία (covid alert!) και τους λυόμενους που σίγουρα (και δικαίως) θα αγχωνόντουσαν βλέποντας τον Αναστασούλη να πλησιάζει με την χούφτα του γεμάτη χαλίκια και άμμο προς τις ξαπλώστρες τους.
Ο Αναστάσης την λάτρεψε! Παίζει να είναι το μόνο σημείο μες το σπίτι που καταφέρνει και κάθεται τόση ώρα. Για την ακρίβεια είναι το ΜΟΝΟ μέρος που κάθεται.
Δεν ήταν τόσο δύσκολο όσο νόμιζα να βρω άμμο και χαλίκι, ούτε και ακριβό. Όταν εξήγησα τον σκοπό για τον οποίο τα αγόραζα μου έδωσαν άμμο που δεν λασπώνει κιόλας. Είναι σαν να είναι ήδη λίγο υγρή μα νομίζω καλή η πρότασή τους.
Διασκέδαση στο σπίτι χωρίς μετακίνηση -> βλέπε covid-19, -> βλέπε άπειρη ζέστη πλέον που δεν μου επιτρέπει να περπατήσω μέχρι την παραλία και πίσω...
Το προϊόν έφτασε ΠΟΛΥ γρήγορα - νομίζω εντός 2-3 εργάσιμων ημερών.
Δεν χρειάζεται κάποια συναρμολόγηση - απλά βάζεις την άμμο και ΕΤΟΙΜΗ!
Έχει αρκετό χώρο για να χωράει πολύ άνετα ο μικρός (2χρονος περίπου) Αναστάσης και να παίζει με μικρά κουβαδάκια, φτιαράκια, κτλ.
Τώρα πάμε και στα αρνητικά:
Για να έχει αρκετό χώρο, σημαίνει πως πιάνει και αρκετούτσικο χώρο, μα ευτυχώς δεν είναι ιδιαίτερο μείον αυτό για εμένα αφού τυχαίνει το μπαλκόνι μου να είναι ευρύχωρο. Αλλά επειδή αυτό δεν είναι ο κανόνας, σου προτείνω να κοιτάξεις τις διαστάσεις προσεκτικά και να δεις αν χωράει στο μπαλκόνι σου ή δεν θα μπορείτε να περπατήσετε εάν αποφασίσετε να το προμηθευτείτε. Και πάλι, βέβαια, είναι μικρότερο από όλες τις ξύλινες αμμοδόχους που είδα.
Προφανώς λερώνεται το μπαλκόνι. Πολύ. Ο μικρός θέλει να πετάει την άμμο και τα χαλίκια παντού, οπότε μετά το παιχνίδι, χρειάζεται σκούπα, φαράσι, και μια πρέζα υπομονή.
Όταν αρχίσει να κουράζεται, αντί να σταματήσει το παιχνίδι, ξεκινάει τις βλακίες: - 2 φορές έχει δοκιμάσει την άμμο βάζοντας λίγη στο στόμα - 3 φορές έχει πετάξει άμμο και πετραδάκια στο κεφάλι με αποτέλεσμα να μπουν και στο μάτι :( Μπορεί το παιδάκι σου να μην τα κάνει όλα αυτά, μα το σημειώνω γιατί είναι μια μικρή πιθανότητα..
Μια φορά τον είχα μόνο με την πάνα και έκανε ερεθισμό στα μπουτάκια του. Δεν είναι 100% σίγουρο πως ήταν από την άμμο ΑΛΛΑ για να είμαι βέβαιη πως δεν θα ξαναγίνει, τις επόμενες φορές τον έβαλα με παντελόνι. Δεν έχει ξανατύχει έκτοτε.
Όσο και να προσέξεις, και να τον γδύσεις πριν μπει μες το σπίτι, λίγη άμμος θα τρυπώσει και εντός της οικείας. Γενικά, είναι λίγο μπελαλίδικο για την μαμά αυτό το παιχνίδι μα η χαρά που έχει όταν παίζει εκεί ο μικρός μου είναι αρκετά ισχυρή ανταμοιβή για να μη με νοιάζει τόσο αυτό. --
Παρά τον μπελά που συνοδεύει αυτό το προϊόν, θεωρώ καλή την αγορά μας κι ας μη το χρησιμοποιούμε καθημερινά - ούτε καν μέρα παρά μέρα. Είναι μια ωραία αλλαγή όταν αρχίσει να βαριέται μες το σπίτι τις μέρες που δεν αλλάζει παραστάσεις πηγαίνοντας να δει τον παππού και την γιαγιά. Μπορεί η πανδημία να μας έκλεισε αρκετά μέσα και να έχω ακόμη ενδοιασμούς για το αν μπορώ να τον πηγαίνω σε κοινόχρηστους χώρους ή σε δραστηριότητες (κι ας έχουν αρχίσει σιγά-σιγά να ανοίγουν όλα), μα τουλάχιστον του έχω κάποιες επιλογές στο σπίτι να απασχολείται και να βλέπει κάτι διαφορετικό χωρίς να χρειάζεται να αγχωθώ για το τι χειροτεχνία θα κάνω πάλι για να του δημιουργήσω ενδιαφέρον!