Υπάρχει αρκετή συζήτηση στους κύκλους των νέων γονέων για το ζήτημα της πιπίλας. Να πάρει το μωρό; Να του την προσφέρω; Υπάρχει περίπτωση να διακινδυνεύσω τον θηλασμό αν την εισάγω; Θα βοηθήσει στο κλάμα και στον ύπνο; Μήπως μετά δεν θα την αφήνει και καλύτερα να μην την μάθει ποτέ;
Στην περίπτωσή μας, δεν πρόλαβα να κάνω όλα αυτά τα ερωτήματα. Ίσως να τα αναρωτήθηκα όντας έγκυος και προφανώς, έχοντας σκοπό να θηλάσω αποκλειστικά, ήξερα να μην την εισάγω πριν σιγουρευτώ πως εδραιώθηκε ο θηλασμός. Πέραν αυτών των δεδομένων όμως, ο άντρας μου κι εγώ, και βασικά και η υπόλοιπη οικογένεια, μόνο μάχη δεν δώσαμε για να πάρει ο Αναστάσης την πιπίλα. Άλλοι γονείς, μεγαλύτερων παιδιών, που βρισκόντουσαν στην φάση της έντασης λόγω της άρνησης του παιδιού τους να απαλλαχθεί από την πιπίλα στα 2, 3 ακόμη και 4 έτη, μας έλεγαν, «Μην το πιέσετε κιόλας το παιδί! Καλύτερα που δεν την θέλει. Δείτε τι θα τραβήξετε μετά αν την πάρει.» Και τους καταλαβαίναμε απόλυτα. Παρ' όλα αυτά, οι ίδιοι γονείς δεν είχαν περάσει ούτε ένα απόγευμα υπό την υπόκρουση κλαμάτων κολικού (και πολύ χαίρομαι γι' αυτό) οπότε, μη έχοντας εικόνα της σταδιακής μας αποσύνθεσης αδυνατούσαν να κατανοήσουν γιατί κάποιος γονιός να το κάνει θέμα που το μωρό του ΔΕΝ παίρνει πιπίλα.
Κολικός + Παλινδρόμηση + Αποκλειστικός Θηλασμός έκαναν έναν αχτύπητο συνδυασμό. Μέσα στον έντονο πόνο και την ανησυχία του, ένα θηλάζον βρέφος βρίσκει την μεγαλύτερη παρηγοριά στο στήθος της μαμάς. Έχοντας όμως παλινδρόμηση, η υπερβολική σίτιση επιδείνωνε το πρόβλημα. Ιδού ο φαύλος κύκλος: περισσότερος πόνος, μεγαλύτερη ανάγκη για αγκαλιά και στήθος, υπερβολική ποσότητα γάλατος που έκανε το στομαχάκι του να ανακατεύεται, γουλιά (αναγωγή), ερεθισμός του οισοφάγου, πόνος, και πάλι από την αρχή. Η πιπίλα ήταν για εμάς μια ελπίδα πως θα μπορούσε να νιώσει μιας μορφής ανακούφιση πιπιλίζοντας την - σε συνδυασμό με την αγκαλιά μου φυσικά - ώστε να αποφεύγουμε να είναι διαρκώς κολλημένος στο στήθος που θα σήμαινε πως πίνει πολύ γάλα.
Πριν καν γεννηθεί ο μικρός, είχαμε προμηθευτεί δύο πιπιλίτσες που μας είχαν προτείνει στο μαγαζί. Και οι δύο ήταν σιλικόνης. Μια συγγενής που μας επισκέφθηκε κάποια στιγμή μας επισήμανε πως στα παιδιά, ειδικά σε αυτά που θηλάζουν, δεν αρέσει η αίσθηση της σιλικόνης. Για να είναι πιο κοντά στην αίσθηση της θηλής, μας πήρε να δοκιμάσουμε πιπίλα με θηλή από καουτσούκ. Πράγματι, ο Αναστάσης έδειξε πολύ περισσότερο ενδιαφέρον προς αυτήν. Μα δεν την πήρε αμέσως. Βλέποντας πως του άρεσε, σκεφτήκαμε πως αν ήταν ΟΛΗ η πιπίλα φτιαγμένη από καουτσούκ, ίσως να του έδινε ακόμη περισσότερο την αίσθηση πως ακουμπάει στο στήθος. Το ψάξαμε και είδαμε πως ΟΝΤΩΣ υπάρχει τέτοια πιπίλα. Αμέσως την αγοράσαμε. Απόλυτη αποτυχία, για τον Ανάσταση τουλάχιστον...
Στους 4 μήνες, έτσι ξαφνικά, εκεί που εγώ είχα πάψει πια να προσπαθώ, ο μικρός δέχτηκε την πιπίλα που του προσέφερε ο άντρας μου. Έτσι απλά, μια καλή πρωία αποφάσισε πως την ήθελε, και, άρχισε να την πιπιλάει.
Τώρα αν έκανα περισσότερο κακό απ' ότι καλό που του την προσέφερα θα το δείξει η ιστορία. Κοντεύει 17 μηνών και την πιπιλάει ακόμη - δεν έχω κάνει καμία κίνηση να του την αφαιρέσω. Βέβαια, την περισσότερη μέρα δεν την θέλει καν. Περισσότερο την χρησιμοποιεί λίγο στην βόλτα που κάνουμε κάθε πρωί και σε φάσεις που θέλει να την δαγκώσει επειδή πονάνε τα πόδια του. Δεν πιστεύω πως βοήθησε στον ύπνο - αν και δεν μπορώ να είμαι σίγουρη αν μες το βράδυ την χρησιμοποιεί καμιά φορά για να ξανακοιμηθεί (σώζοντάς με από τα διπλάσια ξυπνήματα;!). Μες τη μέρα του την βγάζω και απλά την ξεχνάει γιατί πηγαινοέρχεται πάνω κάτω αναδιοργανώνοντας στο σπίτι. Έτσι, μου δίνει την αίσθηση πως δεν θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να την αποχωριστεί όταν έρθει η ώρα. Προς στιγμή, καλό είναι να την έχει έστω για τους πόνους των δοντιών γιατί τα μασητικά του είναι παντελώς αδιάφορα. Ναι, ακόμη και η Σόφι!!!
Α, ΕΔΩ θα δεις την πιπίλα που του έχουμε πάρει σε περίπου ότι σχέδιο υπάρχει (εφόσον με το τόσο δάγκωμα κάποια στιγμή τις σκίζει). Είναι της NUK. Ούτε εντελώς καουτσούκ μα ούτε και σιλικόνη - τελικά αυτός ήταν ο συνδυασμός που συγκίνησε τον μικρό μας.
Σημείωση σχετικά με το μέγεθος της πιπίλας: μικρότερη μας είπαν κάνει, μεγαλύτερη όχι! Οπότε, μπορεί ακόμη να βάζει την πιπίλα που αναγράφει πως προορίζεται για μωρό 0-6 μηνών π.χ. κι ας είναι 8 μηνών, μα όχι την πιπίλα για 18-36 μηνών μωρά. Δεν μου έγινε ξεκάθαρος ο λόγος αν και μπορώ να εικάσω το γιατί - αλλά προτιμώ να το αφήσω σε σένα να ρωτήσεις ειδικό αν σε ενδιαφέρει παρά να σου πω κάτι που τελικά μπορεί να είναι παραπλανητικό.
Σχετικά με την «σύγχυση θηλών»... έχω ακούσει πως καλό είναι να περιμένεις να περάσει τουλάχιστον το πρώτο 40ήμερο εάν θηλάζεις ώστε να έχει εδραιωθεί για τα καλά ο θηλασμός. Μπορεί να πρέπει να περιμένεις και λίγο παραπάνω. Δεν είμαι ειδικός και αν έχεις στόχο να συνεχίσεις να θηλάζεις, καλύτερα να απευθυνθείς σε ειδικούς θηλασμού της περιοχής σου (ή και ιδιωτικά) για να πάρεις έγκυρες πληροφορίες με βάση τα νεότερα δεδομένα και τις έρευνες που γίνονται στον τομέα! Συνιστώ το La Leche League ανεπιφύλακτα και σύντομα θα σου έχω και άρθρο για την εμπειρία μου με μια ειδικό θηλασμού με την οποία συνεργάστηκα!